Hayata başka pencerelerden ne kadar bakabiliyoruz? Bakış açımızı değiştirecek hobilere yönelebiliyor muyuz?
Hayata bakış için açılan her pencere yeni bir ufuktur, vizyondur insan için. Hayata bir fotoğraf makinesinin objektifinden, şövaleden, başkasının gözünden bakabilmeliyiz. Bu bakışlarla kimi zaman ânı kaydeder, kimi zaman ise geleceğe bir fikir oluştururuz. Çekilen bir fotoğraf karesini düşünürsek, çeken kişi için haz dolu bir an geleceğe anı olarak bırakılır. Ona bakan kişiler ise kendi yaşadıkları anıları o kare ile bütünleştirirler. Her kare kişilerin zihninde farklı duygular yaratır. Çünkü geçmiş yaşantılarımız o kareyi şekillendirir ve ona bilinçaltımızdaki duyguları yükleriz. Bizim için sevinç duygusu oluşturan bir fotoğraf karesi, başkası için hüzün oluşturabilir.
Geçenlerde gördüğüm bir fotoğraf karesi beni çocukluğuma, ilkokul yıllarıma götürdü. Siyah önlüklü iki çocuk, yamalı pantolonları ile poz vermişlerdi. Birinin ayakkabı bağcığı bağlı değildi. Ayakkabı bağcığını belki de bağlayamamıştı. O an hiç sevmediğim siyah önlük ve ayakkabımı bağlayamadığım için arkadaşlarımın benimle dalga geçmesi aklıma geldi. O yaşadığım anda çok üzülürken, şimdi buna gülümsüyordum. Geçmişte yaşadığım o olumsuz an bile bende gülümseme oluşturmayı başarmıştı. Judi James’in ifade ettiği gibi “Mutlu olduğunuz zamanlarda dünyanın çok daha güzel göründüğünü hiç hissettiniz mi? Oysa sizin bakış açınız dışında gerçekte hiçbir şey değişmemiştir”. Evet benim de aslında sadece bakış açım değişmişti.
Fotoğrafa olan ilgim lise zamanlarımda bir akrabamızın yurtdışından hediye olarak getirdiği 24 kare çekim yapabilen bir makine ile başlamıştı. Çekim yaptıktan belki bir ay belki üç ay sonra karelerin baskıya dönüşmesi ile görebildiğimiz fotoğraflar oldukça kötü olmasına rağmen sadece o ânın anısını sunuyordu. Bazen de filmin yanması nedeniyle çektiğimiz fotoğraf karelerine ulaşmak mümkün olmuyordu. Teknolojideki gelişme ile fotoğraf aygıtlarının gelişmesi, telefonların fotoğraf çekme özelliği, fotoğraf düzenleme programları sayesinde fotoğrafların depolanması, işlenmesi hayal bile edilemeyecek şekilde kolaylaşmış, dijital yerli olan çocuklarımız bu imkândan daha kolay yararlanabilir hale gelmişlerdir.
Bu imkânı fotoğraf eğitimi ile çocuklarımıza yeni bir bakış açısı kazandırmanın yanında, yaratıcılıklarını, kurgulama yeteneklerini, kendilerini yaratıcı bir yolla ifade etmelerini, görsel okuma yapmalarını, estetik duygularını, gözlem yeteneklerini geliştirmelerini, üretici olmalarını, çevresini yakından tanımalarını sağlamak için kullanabiliriz.
İlk Adım Fotoğraf Atölyesi kurucuları ve aynı zamanda Fotoğraf İlk Adım kitaplarının yazar ve eğitmenleri Emel Sezer ve Serdar Akyay’ın çalışmaları Selçuklu Belediyesi iş birliği ile ilkokul çocuklarına uygulanmıştı. Çocukların bir günlük teorik eğitim ve sahada uygulamalı fotoğraf çekimlerini gerçekleştirdikten sonra seçilen fotoğraflarla sergi açılmış olması önümüzdeki en güzel örneklerden biridir. Eğitim almış bu öğrencilerin fotoğraf alanındaki çalışmalarına devam ettikleri ve akademik olarak başarılarının arttığı gözlemlenmiştir.
Yerel yönetimlerimiz fotoğraf atölyesi gibi çalışmalara destek verebilir. Fotoğraf atölyelerinin kurulumunun okullarda yaygınlaşmasına destek verebilirler. Başkanlığını Cüneyt Yüksel’in yaptığı Tekirdağ Süleymanpaşa Belediyesi tarafından ortaokul öğrencilerine yönelik düzenlenen “Benim Gözümden” Fotoğraf yarışması güzel bir örnek olup bu tür yarışmaların sayısı eğitimle birlikte artırılabilir. Çocuk ve gençlerin katılımcı olabileceği ve onların sergilerinin yer alacağı fotoğraf festivalleri düzenlenebilir. Yerel yönetimler oluşturacakları sanal galerilerde çocuk ve gençlerin sergilerine yer verebilirler.
Yapılan bu çalışmalarla tüketici durumda olan çocuk ve gençlerimizin fotoğraf içerik üreticisi olmalarına, dünyaya yeni bir gözle bakmalarına ve bir hobi edinmelerini sağlayabiliriz
Marcel Proust’un söylediği gibi “Yeni bir keşif için, yeni yerler değil; yeni bir bakış açısı gerekir.”
